Als we de helden krijgen die we verdienen, dan hebben ze in de Verenigde Staten ooit een goede daad verricht om ‘u’ tegen te zeggen. Kan iemand zich nog herinneren wat dat was? En zeg nu niet de Tweede Wereldoorlog winnen, hé! Toegegeven, het land, en dan vooral New York, wordt niet veel beter van al die verschillende superhelden – de Grote Appel wordt in het ‘Marvel Cinematic Universe’ regelmatig in puin gelegd. Maar laat ons de oefening eens maken voor ons land. Als we de helden krijgen die we verdienen, wie zouden dan de Belgische Avengers zijn?
Captain America
De enige echte leider van de Avengers is Captain America. Hij belichaamt de Amerikaanse geest en Droom: tot het uiterste gaan om succes te behalen, opkomen voor wat goed is en de kleine man beschermen. Een echte patriot en iemand die als geen ander de eer verdient om rond te lopen in een kostuum met ‘s lands vlag op geschilderd. Semper fi.
In ons kleine Belgenland zijn de echte patriotten echter dun gezaaid. Wie durft er zich vandaag de dag nog écht, gemeend uitspreken over een België als ultieme doel, het hoogste goed? Wie vind je tegenwoordig nog terug die niet minstens één keer per week zegt ‘goh, zo’n splitsing, misschien…’? Als er één naam is die dan alsnog naar boven komt, dan is het wel die van King Kompany. Vince The Prince.
Onze man van glas belichaamt als geen andere ‘België’: verdraagzaamheid, teamgeest, één voor allen en allen voor onze bankrekening. De man is slim, doordacht en een echte filantroop. Net voor de jaarwisseling behaalde hij zijn diploma aan de prestigieuze Manchester Business School en in het verleden richtte hij een voetbalclub op – BX Brussels – die jongeren die het moeilijk hebben kansen moet bieden. Hij is een echte leidersfiguur en niemand kan op tegen zijn voortrekkersrol. Telkens hij geblesseerd is, vindt hij het woord ‘verbetenheid’ opnieuw uit. En op het veld is er niemand die graag tegenover Kapitein Kompany staat.
Zo fantastisch als hij is, heeft hij – net als zijn Amerikaanse tegenhanger – ook zijn mindere kantjes. Maak hem bijvoorbeeld maar eens duidelijk dat hij het niet bij het rechte eind heeft. Dan zal hij alsnog zijn wil doorduwen. Daarnaast heeft hij ook al eens plannen die niet altijd goed aflopen. Zoals de Captain het een goed idee vond om het op te nemen tegen zowel de Amerikaanse als de Europese legers in opstand tegen de ‘Sokovia Accords’, zo vond de Kapitein het een goed idee om een keten van sportbars op te richten, waar je een arm kwijt was aan een biertje. Hoe lang heeft hij het volgehouden? Het leverde hem een verlies op van 2,4 miljoen euro.
Iron Man
De rol van Playboy/Miljardair die dweept met zijn dure speeltjes is snel ingevuld. Tony Stark, de Iron Man die evolueert van wapenhandelaar naar man-in-een-ijzeren-jurk-die-de-wereld-wil-redden, wordt zonder twijfel naar huis gebabbeld door onze Belgische variant: Marc Coucke. Onze Marc is een even gedurfd ondernemer, strooit eveneens hele en halve wijsheden in het rond, is flamboyant en mediageil zonder evenknie, en oh god de speeltjes! Toegegeven, een flitsende auto of Anderlechtse voetbalclub is nog niet helemaal hetzelfde als een rondvliegend, raketafschietend pak, maar geef toe: àls Lukasz Teodorczyk op dreef is, durft hij ook wel eens een raketje af te vuren (en Stark is ook af en toe lui en mist ook al wel eens een open kans, nietwaar?).
Op het gebied van karakterontwikkeling zijn er eveneens enkele parallellen te trekken: Tony verkoopt eerst wapens, ontdekt dan zichzelf en keert zijn kar. Coucke koopt een clubsje/weireldploegsje, zingt een afschuwelijk lied over coeckenbak, en komt dan (gelukkig) tot inzicht en koopt zich een échte voetbalclub. Wijsheid komt, net als bij Tony, met de jaren. Maak kennis met Iron Marc.
Hulk
In de eerste Avengers-film gaf Bruce Banner, de puny human achter het groene gezicht, zijn geheim prijs. Hij kan heel snel transformeren in de Hulk omdat hij gewoon altijd boos is. En kennen we zo niemand in ons Belgisch landje die ook constant een nukkige vibe uistraalt? Een zeker N-VA-boegbeeld ofzo? Iemand die elke dag zijn gal spuwt op Twitter? Over opkuisen en migranten enzo? Jazeker, Theo Francken is onze Hulk.
Beide figuren zijn opvliegend en kunnen verschroeiend hard uithalen. Hulk gooit iemand zonder pardon uit vliegende vliegtuigen, Theo zet ze erop en smijt ze het land uit. Close enough. Beiden zijn vreemd genoeg erg populair bij hun vele fans. Beiden hebben het moeilijk om een correcte zin te formuleren en beiden beschikken ze over een gelaat waar je even van terugdeinst. Bedankt, Hulk, voor bewezen diensten, maar wij doen het voortaan met franken Theo.
Hawkeye
Hawkeye is een speciaal personage in de wereld der superhelden. Hij beschikt niet meteen over een echte superkracht, maar heeft wel alles gezien en wil blijkbaar overal bij zijn. Zijn sterkste punt lijkt wel ‘overleven’ te zijn. Hoe omschrijf je anders de vele waanzinnige scenario’s waarbij hij tegenover aliens, superhelden en halfgoden staat, steeds zonder een enkel schrammetje op te lopen. Zijn voornaamste zwakte: he doesn’t know when to quit. Aan het einde van de tweede ‘Avengers’-film ging hij met pensioen, maar in de derde ‘Captain America’ kwam hij alweer terug. Daarna is hij opnieuw met pensioen. Als ik hem een advies zou mogen geven: blijf weg, denk aan je kinderen.
Voor één welbepaalde Belg geef ik graag een gelijksoortig advies: Karen Damen, blijf weg en denk aan onze kinderen. Zij is met recht en rede de Belgische Hawkeye: ze wil overal bij zijn, weet van geen ophouden en heeft eigenlijk geen noemenswaardig talent. Behalve dan dat ze zichzelf steeds opnieuw in de belangstelling weet te werken. Ik weet het, het is hard, onnodig en een té populaire mening om te blijven verkondigen – niemand verdient zoveel haat, als we eerlijk zijn – maar soms is het beter om de grenzen van je kunnen te respecteren. Ik ben zelf geen onverdienstelijk muzikant, maar een soloplaat bespaar ik de wereld.
Black Widow
Net als Hawkeye bezit Black Widow geen superkrachten. Ze is gracieus, dodelijk en een overgelopen spion die beschikt over een bepaald soort mensenkennis waaraan logica niet te pas komt. Net als bij Hawkeye is het niets minder dan een mirakel dat ze nog steeds in leven is tussen al die superhelden die rondom haar paraderen. Black Widow ìs, en daar heb je geen logica voor nodig.
Ook wij, trotse Belgen, beschikken over zo iemand. Iemand die ontsnapt aan elke vorm van gezond boerenverstand, iemand die spreekt en zo zijn wil en wet oplegt. Iemand die (recent) overliep van het ene vak naar het andere. Jani Kazaltzis beschikt over geen enkele vorm van opmerkelijk supertalent, en toch domineert hij ons televisielandschap. Vrouwen met stijl worden omvergeblazen door zijn op gevoel gebaseerde wijsheid (want is dat niet wat mode is?), terwijl hij vandaag aantoont dat zijn kosmopolitische verstand zelfs de datingwereld (Matchmakers) op z’n kop kan zetten. Overal waar hij komt, schiet hij enkele oneliners af. Waarop België braaf door de knieën gaat om deze Limburgse – superkrachtloze – Avenger gedienstig te zijn.
Thor
Dat Hulk en Thor niet mochten meedoen in Captain America: Civil War is geen toeval. Niet geheel onterecht worden ze gezien als de sterkste helden in het universum. Deden ze wel mee, dan maakte de rest natuurlijk geen kans en hadden we geen film gehad. Terwijl Hulk een niet aan te zien gedrocht is – tenzij hij de vorm van Edward Norton aanneemt – wordt Thor gezien als het oerbeeld van mannelijkheid. Of het Australische accent van Chris Hemsworth daar voor iets tussenzit, laat ik de vrouwelijke fans beslissen.
Onze Romelu Lukaku is dan niet meteen moeders mooiste, althans naar mijn mening, er zijn schoonmoeders die daar anders over denken, maar ook hij is één gigantisch blok testosteron. Een pure homp graniet waar je meer dan een Asgardiaanse hamer voor nodig hebt om hem neer te slaan. Lukaku doet het zonder hamer, maar met de pure kracht die hij verbergt in zijn armen en benen heeft hij zo’n onbenullig gadget simpelweg niet nodig. Kom je Romelu tegen op een voetbalplein, dan voel je de donderslagen naderen, terwijl hij in zijn zevenmijlslaarzen het doel van zijn tegenstander nadert. Als onze Belgische Avengers een potje zouden vechten, zou Lukaku in een hoekje op de bank moeten gaan zitten – en hij zit al niet graag op de bank.
Stan Lee
Stan Lee, de ‘godfather’ van Marvel, de strips en het ‘Extended Universe’. Ben je tot onderaan dit stuk geraakt, dan is het omdat je zijn creaties waarschijnlijk wel weet te waarderen – of omdat je gewoon nieuwsgierig bent naar wat een avenger is en waarom ik ze in godsnaam zou linken aan Belgen. Wie niet tot beneden geraakte, trekt zich er waarschijnlijk niks van aan en wordt al tien jaar onophoudelijk gemarteld door mannen in ijzeren pakjes, maillots en onsterfelijke groene bergen.
Maar ook in België hebben we zo’n figuur waar iedereen voor of tegen is. Iemand die goed werk levert en een land naar zijn hand zet, of iemand waar ze zich net niets van aantrekken want ‘het is toch altijd dezelfde zever’. Zoals Stan Lee een universum uittekende – dat hij op tijd en stond eens grondig liet vernielen om plaats te maken voor nieuwe verhalen – zo schept Bart De Wever een politieke realiteit waaruit we (voorlopig) niet kunnen ontsnappen. Of je hem nu goed vindt of een echte schelm, schavuit of deugniet: hij heeft een enorme impact, schaduwpremiert (of niet, hé) erop los en is alomtegenwoordig. Ondertussen schrijft hij verder aan zijn volgende verhaal, dat op zijn beurt opnieuw ieders aandacht zal weten vangen.
Avengers
Samen zijn ze onze Belgische Avengers, samen verlichten ze onze dagelijkse beslommeringen en geven ze ons iets om op af te geven, of om lief te hebben. Onder aanvoering van onze Nick Fury, Koning Filip, zullen ze nog heel veel bereiken in de Dag Allemaal of de Story. Of allebei.
Een dag in het leven 